Bir velim ile karşılaştım ayak üstü sohbet ettik.
Çocucuğunun çok yemek seçtiği, psikologtan destek almak için bize gelmek istediğini iletti.
Bir kaç soru sorudum kendisine olayı anlamak için.
Sade makarna mı yiyor?
Salçalı makarnayı hiç sevmiyor değil mi?
Sebze yemeklerini hiç yediremiyorsunuz doğru mu?
Peyniri sevmez değil mi?
Tost sadece sucuklu yanılıyor muyum?
Baharatlı yemeklerden hiç hazetmez değil mi?
Hepsinin cevabı evetti. Cevabının evet olacağı onlarca soru da sorabilirdim kendisine ama bu kadar yeterliydi.
Peki neden bu soruların cevabı evet çünkü çocuk duyusal olarak aşırı duyarlı.
Üstün zekalı ( ben özellikle özel yetenek yerine üstün zekalıyı kullanıyorum) çocuklarda daha fazla gördüğümüz aşırı duyarlılık durumu çocukların yeme alışkanlıklarını doğrudan etkiliyor. Yemeklerinin kokusunun keskin gelmesi, yemeğin kıvamsız ve sulu olması, salçanın verdiği yapışkanlık hissi, baharatların verdiği tat, sebzelerin kabuğu… Çocukların yemeği seçmesi daha doğru ifade ile yiyememesindeki en önemli etkenlerden biri.
Evet çocuğunuz seçmiyor sadece bu yiyeceği yiyemiyor. Yiyemediği için de çocukları suçlamamak gerekiyor.
“Sana başka yemek yok! Hepsini bitirmeden kalkmak yok! Bunu bulamayanlar da var!” gibi ifadeler kullanılmaması gereken ifadeler.
Şahsen ben de çocukken hiçbir şey yiyemeyen bir birey olarak bugüne kadar geldim çok şükür hala sağlıklı ve hayattayım.
Bu durum çocuğunuzun hiçbir besin almayacağı anlamına gelmiyor elbette. Bunun da yolları var. Farklı besin gruplarından yiyebildiği bir veya iki yemek vardır elbet, bırakın onu yesin diğerini yiyemiyor çünkü. Aşırı duyarlılığı zamanla azalacak azaldıkça farklı şeyleri yiyebilecektir. Teklif etmeye devam edebilir, küçük porsiyonlar halinde denemesine fırsat verebilirsiniz ama ısrar asla.
Yusuf İslam AKAY
TÜZDEV Genel Müdürü